نقش تغییرات سطح نسبی آب دریا در فرآیندهای دیاژنزی و الگوی انباشتگی رسوبات سازند کنگان در یکی از میادین خلیج فارس

سازند کنگان به سن تریاس زیرین تا میانی یکی از مهم ترین سنگ مخزن های گازی کربناته در ایران است. جهت شناخت ریز رخساره ها، تعیین محیط رسوبی، بررسی تأثیر فرآیندهای دیاژنزی و ارتباط آن ها با الگوی انباشتگی رخساره ها در چارچوب چینه نگاری سکانسی از داده های مقاطع نازک استفاده شده است. مطالعات پتروگرافی مقاطع نازک به شناسایی 8 ریزرخساره مربوط به 3 کمربند رخساره ای پهنه جزرومدی، لاگون و پشته های سدی در این مقاطع منجر شده است. با توجه به ریزرخساره های شناسایی شده، این توالی کربناته بر روی یک پلتفرم کربناته از نوع رمپ نهشته شده است. براساس مطالعات پتروگرافی فرآیندهای دیاژنزی غالب سازند کنگان شامل میکرایتی شدن، تشکیل سیمان های هم ضخامت و فیبری (دیاژنز اولیه دریایی)، انحلال و ایجاد تخلخل قالبی (دیاژنز جوی)، تراکم و استیلولیتی شدن (دیاژنز ثانویه) می باشد. دو سکانس رسوبی درجه 3 بر اساس تغییرات رخساره ای تشخیص داده شده است که هر سکانس قابل تقسیم به دو سیستم تراکت پیشرونده و تراز بالا می باشد و مرز بین سکانس ها با رخساره انیدریت، به صورت لایه ای، توده ای و ندولار مشخص می شود. این رخساره در زیرمحیط سابخا نهشته شده و معرف حداکثر پایین افتادگی سطح آب دریا است. فرآیندهای دیاژنزی سازند کنگان ارتباط نزدیکی با تغییرات نسبی سطح آب دریا دارد به نحوی که تغییرات دیاژنزی مؤثر بر توالی رسوبی مورد مطالعه، تحت تأثیر الگوی انباشتگی رسوبات در زمان پیشروی و پسروی آب دریا است. فرآیندهای دیاژنزی غالب در رخساره های پشته سدی در زمان پیشروی و بالا بودن سطح آب دریا سیمان دریایی و در رخساره های لاگون و پهنه جزرومدی دولومیتی شدن می باشد. در حالی که این فرآیندها در طی پایین آمدن تدریجی سطح آب دریا در رخساره های پشته سدی انحلال و در رخساره های لاگون و پهنه جزرومدی دولومیتی شدن، ندول و سیمان انیدریتی هستند.